2021 წლის ივლისში Tbilisi Pride-მა ღირსების მარშის კვირეული რამოდენიმე ორგანიზაციასთან პარტნიორობით დაგეგმა, მათ შორის იყო სამოქალაქო მოძრაობა “სირცხვილიაც”. კვირეულის ფარგლებში 1-ელ ივლისს დაორგანიზდა გახსნა – ფილმის ჩვენება, 3 ივლისს – ფესტივალი, 5 ივლისს კი ჩანიშნული იყო მსვლელობა.

აღნიშნული ღონისძიებების ჩასაშლელად რადიკალურმა ჯგუფებმა მობილიზება დაიწყეს. რამდენიმე დღით ადრე „ალტ-ინფოს“ დამფუძნებელი ზურაბ მახარაძე მხარდამჭერებს ძალადობისკენ ღიად მოუწოდებდა. კვირეულის ფარგლებში ნებისმიერი ღონისძიებისთვის ხელის შეშლის, განსაზღვრული ადგილების დაკავების მოწოდებით გამოდიოდნენ სხვა პრორუსული ჯგუფებიც.

„ღირსების მარშის“ ჩატარების საკითხს აქტიურად განიხილავდნენ სასულიერო პირებიც. ისინი პრაიდს ქვეყნის თვითმყოფადობის, ტრადიციების, ცხოვრების წესის შეურაცხყოფად მიიჩნევდნენ და მის ჩატარებას ეწინააღმდეგებოდნენ. სასულიერო პირები მრევლს მოუწოდებდნენ, „სიბილწის“ წინააღმდეგ გამოსულიყვნენ.

ხელისუფლების წარმომადგენლების მხრიდან პრაიდის კვირეულის შესახებ თითქმის ერთნაირი განცხადებები კეთდებოდა – რომ ქვეყანაში არავის უფლება არ ირღვეოდა. 5 ივლისის დილას, პრემიერ-მინისტრი ამ მოვლენებს განცხადებით გამოეხმაურა. მან აღნიშნა, რომ “ღირსების მარში” უმრავლესობისთვის მიუღებელია და ამიტომ ის არ უნდა ჩატარდეს, რითიც მწვანე შუქი აუნთო მოძალადეებს.

რუსთაველის ტერიტორიაზე „ღირსების მარშის“ გაპროტესტების მიზნით დილიდანვე ასობით ადამიანმა დაიწყო შეკრება. ხალხის მატებასთან ერთად აგრესიაც იზრდებოდა. „ალტ-ინფოს“ წევრმა ზურაბ მახარაძემ მათ პარლამენტის წინ გაშლილი საპროტესტო კარვების დარბევისკენ მოუწოდა, რასაც მალევე მოჰყვა მედიის წარმომადგენლების მიმართ სიტყვიერი შეურაცხყოფისა და ძალადობის არაერთი შემთხვევა. რადიკალური ჯგუფები თავს დაესხნენ ოპერატორებსა და ჟურნალისტებს, დაუზიანეს ტექნიკა, ცდილობდნენ აქციიდან მათ გაძევებას. საბოლოოდ, დღის განმავლობაში მედიაზე ფიზიკური ძალადობის 50-ზე მეტი ფაქტი დაფიქსირდა. რამდენიმე მათგანს ქირურგიული ჩარევაც დასჭირდა. 

დღის განმავლობაში დედაქალაქში დაპირისპირების რამდენიმე კერა არსებობდა. „ღირსების მარშის“ მოწინააღმდეგეები სხვადასხვა ადგილზე იმყოფებოდნენ, მათ შორის, ქაშუეთის ტაძართან, პარლამენტთან, ფილარმონიასთან, „სირცხვილიას“ ოფისთან, „თბილისი პრაიდის“ ოფისთან, მრგვალ ბაღთან და სხვა ლოკაციებზე. ამის პარალელურად კი, სამართალდამცავები თითქმის არ ან ქაოტურად იყვნენ განლაგებულნი. ერთთვიანი მზადების, ორგანიზატორებთან შეხვედრების, ინფორმაციის გაცვლის, დაპირებების მიუხედავად, ძალოვანების მხრიდან მსგავსი არაორგანიზებულობის გამოვლენა აჩენდა საფუძვლიან ეჭვს, რომ შინაგან საქმეთა სამინისტრო გულგრილობას გამიზნულად იჩენდა. ხშირად რიგით პოლიციელებს არც კი ჰქონდათ შესაძლებლობა, რომ ძალადობაზე რეაგირება მოეხდინათ, ცალკეულ შემთხვევებში კი სრულ უმოქმედობას ავლენდნენ.

დაახლოებით 12სთ-თვის, პრემიერის განცხადებიდან რამოდენიმე წუთში, პარლამენტის წინ შეკრებილ ხალხს კოკა მორგოშიამ მოძრაობა „სირცხვილიას“ ოფისზე იერიშის მიტანისკენ მოუწოდა. შესაბამისად, რადიკალური ჯგუფის ნაწილმა „სირცხვილიას“ ოფისთან გადაინაცვლა, რომელიც იქვე, პარლამენტის შენობის უკანა ტერიტორიაზე მდებარეობდა. იმის მიუხედავად, რომ ისინი განსაკუთრებული აგრესიით გამოირჩეოდნენ, ადგილზე სულ რამდენიმე პოლიციელი მივიდა. მოძალადეებმა მისვლისთანავე ჩალეწეს სადარბაზოს შუშის კარი და შენობაში შეიჭრნენ. იმის გამო, რომ მათ არ ჰქონდათ ზუსტი ინფორმაცია “სირცხვილიას” ოფისის მე-9 სართულზე მდებარეობის შესახებ, ბინებში შეუცვივდნენ რამოდენიმე მეზობელს, გზად დააზიანეს ლიფტი და სადარბაზოს კიბეები,  მესამე და მეოთხე სართულებს შორის კი ტელეკომპანია პირველის ოპერატორსა და ჟურნალისტს, ლექსო ლაშქარავასა და მირანდა ბაღათურიას, ფიზიკურად დაესხნენ თავს. 

“სირცხვილიას” ოფისში დილიდან შეკრებილმა ორგანიზატორებმა კოკა მორგოშიას მოწოდების შესახებ “რადიო თავისუფლების” ჟურნალისტის სატელეფონო ზარით შეიტყეს, რომელიც იმ დროისათვის პარლამენტის წინ იმყოფებოდა. შენობაში შემოვარდნას არავინ ელოდა, თუმცა იმის გამო, რომ, შესაძლოა, მსვლელობის ჩასატარებლად გარეთ გასვლა ვეღარ მოეხერხებინათ, “სირცხვილიას” და “პრაიდის” წევრებმა მედიის წარმომადგენლებთან ერთად, სასწრაფოდ დატოვეს ოფისი. გასვლა ვერ მოასწრო “სირცხვილიას” ოთხმა აქტივისტმა: მარიამ დოლიძემ, გიგა მაქარაშვილმა, სალომე ბარკერმა და ზუკა ბერძენიშვილმა. სწორედ გიგასთან ინტერვიუს ჩაწერის გამო შეაგვიანდა ოფისის დატოვება ტვ პირველის გადამღებ ჯგუფს. ოთხივე აქტივისტი დღის ბოლომდე ოფისში იმყოფებოდა.

აქტივისტებმა, რომლებმაც შენობის დატოვება კორპუსის ალყაში მოქცევამდე მოასწრეს, მრგვალ ბაღთან მდებარე გაეროს ოფისს შეაფარეს თავი, თუმცა მცირე ხნით. აქტივისტების ადგილსამყოფელის შესახებ სუს-ის თანამშრომლებმა დაუყოვნებლივ გადასცეს ინფორმაცია დაქირავებულ “ტიტუშკებს”, რის გამოც ორგანიზატორებს კიდევ ორჯერ მოუწიათ ლოკაციის გამოცვლა. ის, რომ ძალადობრივი ჯგუფები ორგანიზებულად და სუს-ის მითითებებით მოქმედებდნენ, კარგად გამოჩნდა დღის განმავლობაში არაერთ ეპიზოდში.

საბოლოოდ, “თბილისი პრაიდმა” მარშის გაუქმების გადაწყვეტილება მიიღო.

6 ივლისს წინა დღის ძალადობის გასაპროტესტებლად პარლამენტის წინ მდუმარე

აქცია დაანონსდა. პარალელურად, პირველ სკოლასა და ქაშუეთის ეკლესიასთან რადიკალური ჯგუფები ისევ შეიკრიბნენ. ისინი პოლიციის კორდონისა და რკინის ბარიკადების გარღვევას და პარლამენტთან მიმდინარე აქციაზე შეჭრას ცდილობდნენ, ისროდნენ ქვებს, კვერცხებსა და ბოთლებს. თუმცა, წინა დღისგან განსხვავებით, პოლიცია სამართალდამრღვევებს აკავებდა და ტერიტორიიდან გაჰყავდა.

მდუმარე აქციის ფარგლებში პარლამენტის მიმდებარე ტერიტორიაზე რამოდენიმე ათასმა ადამიანმა მოიყარა თავი. მშვიდობიანმა დემონსტრანტებმა პარლამენტის წინ ლგბტქ+ დროშებიც გაშალეს და ეროვნული ჰიმნი შეასრულეს.

პროკურატურამ უარი განაცხადა 5 ივლისის თავდასხმის დროს ოფისში დარჩენილი “სირცხვილიას”  4 წევრის დაზარალებულებად ცნობაზე. მათი თქმით, საქმეში არ იკვეთებოდა, რომ თავდასხმის ობიექტი “სირცხვილია” იყო, მიუხედავად იმისა, რომ კოკა მორგოშიამ საჯაროდ დაასახელა როგორც მოძრაობა, ასევე ოფისის მისამართი და წევრების ვინაობა. რამდენიმე დღეში, 9 ივლისს, ხელისუფლების დაქირავებულმა “ტიტუშკებმა” შუშები ჩალეწეს ორგანიზაციის ქუთაისის ოფისშიც.

მიყენებული მძიმე დაზიანებების შედეგად, “სირცხვილიას” ოფისის სადარბაზოში ნაცემი ტვ პირველის ოპერატორი ლექსო ლაშქარავა რამოდენიმე დღეში, 11 ივლისს გარდაიცვალა. ამ დრომდე სამართალდამცავ უწყებებს ძალადობის ორგანიზების ბრალდებით არცერთი პირი არ დაუკავებია.